Bakkal Hoca 25 yıl öncesine kadar eski belediye binası ile Fatih Camii arasındaki sokakta, Saray caddesinin köşesinde faaliyette olan envai çeşit malın satıldığı bir dükkandı; sonradan yeri değişti,Bakkal hoca raHmete kavuştu,oğlu Haydar abi işi başka dükkana taşıdı ama Bakkal hoca asıl Saray caddesi’nde iken Bakkal hoca idi.
Toz badana boyasından,gaz ocağı iğnesine,ayakkabı boyasından,peynir mayasına ,
kuru yemiş ve bakliyattan,o zamanın bit pire ilacı olan DDT ye,akide şekerinden,defter kabına, aktariyeden,nalburiyeye acaip bir dükkandı.
Tavanı çok yüksek,Yerden tavana kadar çengellerde mal dolu bir curcuna pazarıydı.
Raf düzeni akıl almazdı Hangi malın nerede olduğunu bir tek Bakkal Hoca bilirdi,Mesela kuru bamyanın sinek ilaçlarıyla sirke şişelerinin arasında olduğunu filan
Bakkal Hoca çok namlı bir bakkaldı,o yılların markasıydı,
Köyler bir yana çevre kasabalardan bile müşterisi vardı,dükkan açılmadan müşteriler kuyruk olurdu dışarıda
Gerçi millet olarak 70 li yıllarda kuyruğa alışkındık,Sana yağı,gaz kuyruğu hayatımızın olağan hallerinden biriydi
Yİne de o yılların en uzun Kuyruğu her zaman Cuma namazı için kapanan bakkal Hoca’nın önünde olurdu.
70 li yıllarda Ticaret, Saray caddesi,Borsa meydanı,Cumhuriyet meydanı ve Balıkpazarı,Cuma pazarı arasında yapılırdı.
O yılların Cuması zaten bir şenlik otuz küsur köyden gelenler,pazara çıkanlar Bakkal Hoca’ya uğramadan dönmezdi.
Nasılsa alınacak bir şey muhakkak vardır.
Köyden biri Çorlu’ya gelmişse aramana gerek yok bekle bakkal Hoca’nın önünde akşama kadar muhakkak uğrar.O denli gayrı tarifi kabil bir buluşma noktası.
Çorlu’da sanayi de bir garip tarife sıkışmıştı aslında:
İstasyondaki bir kaç fabrikadan başka şehir içinde İşcanlar’ın çeltik fabrikası,Diktaşlar’ın yağ değirmeni, “Koro”Mahallesi’nde Uncular’ın değirmeni vardı,bi de Romanyalı’nın tabakhanesi
Bir kaç mandıra,bağlar içindeki Royal Gazozhanesi,
Çorlu’nun Sanayi hayatı böyle bir şeydi o yıllarda
Başka bir kaç fabrika filan vardı ama 10-15 yaşındaki bir Çorlulu bu kadar görüyordu belki.
Benim yaşımdakiler için asıl sanayi, Sanayi çarşısıydı,akranlarımın neredeyse tamamı Sanayide çalışmaya giderdi ilkokuldan sonra.
Okumaya heves edenler bile yaz tatillerinde bir yerlerde çalışırdı muhakkak.Çalışmayan ayıplanırdı.
O zamanın sanayi çarşısı şimdiki gibi ıssız değil ; tam bir arı kovanı.
Bir sokağı otomobille baştan sona geçebilmek başarı bile sayılabilirdi.
Her dükkanın önünde müşteriler kuyruk,ustalar emeğinin karşılığını almaktan memnun,her dükkanda iki üç kalfa,dört beş çırak.Ustalar da usta hani;
kaportacılar demirden adam yapan cinsten.
Motorcular sekiz silindirli motora yanık yağ sobası kadar itibar etmiyor.
Ola ki uçak bozulup inse gökyüzünden tamir etmeden göndermeyecekler Evvel Allah.
O zamanlar sanayi ustaları iyi ama başları az da olsa eş dosttan yana dertli,Çorlu kabaca dört mahalle;Reşadiye,Karadağ,Şen Mahalle,Koro Mahallesi
(Aslı”kore” ama biz söyleyemiyoruz o zamanlar,illa musiki ile koro ile bağlantı kuracağız )bi de dedik ya otuz küsur köy var.
Çocuğu beşi bitiren babalar tutup elinden koşturuyor sanayiye,
– Usta bu çocuk okumayacak yetiştir eli iş tutsun.
Nasıl anladıysa artık !
Bir değil ,iki değil,her gün babasıyla dükkana gelen bir sürü çırak adayı var
Ustalar da kendi çaplarında çırak seçme sınavı yapıyorlar.İşe yeni alınan çırağın eline elli kuruş sıkıştırırlar,Bakkal Hoca’ya gönderirler;
davul tozu minare gölgesi almaya,
Uyanık çırak” yok öyle bir şey!” diyecek belki ama öyle uyanık çırak nerde?
Garibim yeni gelmiş dükkana,eti senin kemiği benim teslim edilmiş yağ pas içine,sabah yedi buçuk, gece iş bitene kadar çalışmak kaydıyla acaip bir ortama girmiş iş hayatı niyetine.
Okul bitmiş ya yeter zaten beşi bitirmek,Ustanın gözüne girerse mesleği de kapacak,birkaç sene sonra müşterilerin arabalarını bile yanaştıracak, o yüzden usta ne derse itirazsız atlamada.
Çırağı gönderirken kulağını da büker usta,”Bakkal hoca’nın kendisini bul,ondan iste muhakkak,haa,kulakları işitmez, bağırarak söyle “.
Çırağımız yayan yapıldak gider Bakkal Hoca’ya.
ustasının siparişini söyler hocanın kulağına hem de bağıra bağıra ,
içeride bir kahkaha seli kopar ,O ne kahkaha selidir ki çırağın beş kuruşluk aklını almaya yeter,
Şimdi çırak seçme sınavının ikinci aşaması başlamıştır:
Bakkal hoca iki büklüm ak sakallı bir ihtiyar,ama kafası zehir gibi çalışmakta veeee masmavi cin gibi gözleriyle döner çırağa;
-kim ulan senin ustan?.
-Tornacı Sabri Usta beya,
-nerden sen be kızanım?
-Paşaküyden beyaa.
hoca seyrek sakalını sıvazlar bi yandan,
-Son kalanları dün ustan kendi aldıydı ya,daha gelmedi,hadi selam söyle ustana.
Hatta hoca’nın keyifli zamanlarında yakındaki Fatih Camii’ne kendi çırağını yollayıp boş kese kağıdına minare gölgesi doldurtarak siparişi tamamladığı da rivayet edilir
Şimdi gelelim bu güne,hem de zurnanın zırt dediği yere,
Bizde milletvekili adayları var,internet var,anketler filan var
örneğin corluda.com diye bir sitenin anketi var,bir kaç zamandır ilgiyle takip ediyorum.
Benim gözümde bu anket 70 li yılların çırak seçme sınavı gibi olmuş,meraklısı oturup sonuçları not etsin.bir kaç gün sonra kıs kıs gülmeye başlar,mesela bi günde yüzlerce oy alan adamın global tanınmış kişi olması gerekmez mi?. Bazıları işi gücü bırakmış kendisine oy veriyorlar !..
dört kuşaktır Çorluluyum ne benim ne de çevremdekilerin tanımadığı adaylar bile var.
Sanal siparişi kendiniz yaratınca bunun karşılığında Tayyip Hoca’dan,Kemal hoca’den Devlet Hoca’dan ne getireceğiniz zannediyorsunuz ? 
Elli kuruşu kaybetmeden geri gelirseniz,Fatih Camii’nin minaresinin gölgesinde Sifoncu Mehmet Efendi’den limonlu gazoz ısmarlayacağım
Allah nur içinde yatırsın Bakkal Hoca kuşaklar boyunca anlatılır ama sonraki seçimde hatırlanan aday çok nadirdir.
Savaş KAYAN 05.03.2011